Eerste echte boekrecensie!

Intussen is er alweer een weekje kerstvakantie voorbij en daarom is het meer dan tijd voor mijn eerste echte recensie op Gietjes Boekies en Movies! Eerder vertelde ik jullie hier al over 'De maneschijnsonate' en nu kan ik mijn uiteindelijke oordeel vellen ;). Misschien klinkt dit wat zwaar, maar daarmee wil ik helemaal niet gezegd hebben dat ik niet van mijn Bomann-debuut heb genoten.

Eerdere recensies van boeken schreef ik vroeger op mijn andere (en eerste) blog Gietjes Corner. Daar maak ik vanaf nu echter plaats voor alleen maar schoolgerelateerde zaken waardoor de berichtjes rond boeken (en films) naar hier verhuisd zijn. De teller staat sinds kort dus terug op 0, maar daar breng ik vandaag verandering in. Daarnaast zijn mijn oude recensies uiteraard nog altijd beschikbaar. Je vindt ze terug via een linkje op mijn pagina 'Gelezen boeken'. Die verwijst je immers door naar mijn boekenpagina op Pinterest! Achter bepaalde kaften zal er dus een oude recensie van Gietjes Corner zitten, andere brengen je meteen weer naar hier voor een mening anno 2016 (of nog net 2015 :)).

Het is met mijn nieuw blogje helemaal niet de bedoeling om hier dingen over de afloop van het boek te verklappen. Ik vind dat zelf eigenlijk helemaal niet leuk om te lezen. Voor ik aan een verhaal begin, wil ik meestal gewoon graag eens horen wat andere mensen van het boek vinden. Mijn mening kan daar lijnrecht tegenover staan, maar meestal kan ik me wel vinden in de reacties die ik op het net lees. Op die manier kan ik soms makkelijker een keuze maken uit de boeken die op me liggen te wachten :).

Gegevens

Oorspronkelijke titel: Der Mondscheingarten

Uitgegeven in 2013 - Ullstein Buchverlage GmbH, Berlin - Ullstein Taschenbuch Verlag

Vertaling: Lilian Caris

Uitgegeven in 2014 - Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam

Omslagontwerp: Johannes Wiebel|punchdesign, Munich

Omslagbeeld: Shutterstock

Zetwerk: CeevanWee, Amsterdam

Aantal pagina's: 430

ISBN: 978-90-225-7016-6

ISBN: 978-94-6023-933-5 (e-boek)

NUR 302

Flaptekst

Sumatra, 1902. De rijke landeigenaar Paul ontmoet de knappe, veelbelovende violiste Rose. Het is liefde op het eerste gezicht, maar kort na het begin van hun ontluikende affaire verdwijnt Paul spoorloos. Dit heeft grote gevolgen voor het leven en de carrière van Rose: ze zal nooit meer vioolspelen.

Berlijn, 2009. Lilly krijgt een prachtige oude viool in handen. Als ze op zoek gaat naar de geschiedenis ervan, blijkt die verbonden te zijn met haar eigen familiegeschiedenis...

Mijn mening (+/++)

Eigenlijk twijfelde ik nog tussen + of ++, maar soms is de quotering die ik mezelf ooit heb opgelegd best wel moeilijk. Drie plusjes geef ik zelden en twee bewaar ik dan voor de boeken die zich net onder die toppers bevinden. Voor mij net niet dus, maar zeker wel een aanrader. Vandaar dat ++ kruisjes hier misschien toch terecht zouden zijn geweest... Nog moeilijk te volgen? Ik verklaar me nader :).

Ik lees erg graag romans en zeker als deze zich afspelen in een ander werelddeel of ergens in de achttiende of negentiende eeuw. Daarom sprak de flaptekst van De maneschijnsonate me ook aan. Het begin van het boek is echt uitnodigend, het dompelt je meteen onder in twee verhalen die elkaar afwisselen. Dat van Lilly en dat van Rose. Beiden zijn goed te begrijpen: er komen niet al te veel personages aan bod en je hoort meteen ook iets meer over de hoofdrolspelers. Dat vind ik altijd fijn. Op die manier kan je ook makkelijk een beeld vormen van hoe het zou zijn in het leven van Rose en Lilly. De eerste hoofdstukken heb ik dan ook lichtelijk gulzig verslonden ;).

Naarmate het boek vorderde, ging het tempo naar mijn aanvoelen wat naar beneden. Dat is misschien wel logisch, maar dat zorgde ervoor dat ik mijn nieuwsgierigheid wat verloor. Ik had eerder goesting om weer een nieuw boek ter hand te nemen. Omdat ik weet dat ik niet al te veel tijd om te lezen heb, ben ik toch blijven doorlezen en ik moet zeggen dat ik daar blij om ben. Corina Bomann had immers nog heel wat voor mij in petto ;). De laatste honderdtal bladzijden boeiden weer enorm en hielden me vast tot het einde. Het enige minpuntje dat ik nog kan bedenken is dat er misschien wat te veel toevalligheden in het boek waren. Lilly ontmoet altijd wel iemand die haar kan helpen, haar nieuwe prins op het witte paard vliegt toevallig met hetzelfde vliegtuig naar Engeland,... Uiteraard is dat wat typisch voor een roman, maar hier lag het misschien in een - voor mij - te dikke laag over het verhaal.

Kort samengevat:

+

duidelijke verhaallijn, romantische elementen, niet al te veel personages, makkelijke taal, scherpe verwoording van de karakters, wat info over Sumatra en het koloniale verleden van dit land

-

te veel toevalligheden naar mijn aanvoelen, een aantal minder boeiende hoofdstukken, paar clichés, misschien net niet vernieuwend genoeg

Bij deze hoop ik jullie voldoende te hebben geïnformeerd over 'De maneschijnsonate'. Heb je toch nog vragen over het plot of over de wendingen in het verhaal? Aarzel dan niet om hieronder een reactie achter te laten! Ook algemene opmerkingen over mijn stijl van recensies schrijven, zijn meer dan welkom!

Bron:

* http://www.eci.be/boeken/de-maneschijnsonate-corina-bomann-9789022574188